Kişiliği

Sultan II. Selim, 28 Mayıs 1524 tarihinde İstanbul'da dünyaya geldi. Babası Kanuni Sultan Süleyman, annesi Hürrem Sultan'dır. Sarışın olduğundan dolayı, kendisine "San Selim" de denir. Oldukça yakışıklı bir padişahtı. Orta boylu, mavi gözlüydü. Geniş omuzları ve şahin bakışlarıyla heybetli bir görünüşü vardı. Kimseyi incitmez, kimseyi gücendirmek istemezdi.[1]

 

Avcılık ve yay çekmede fevkalade maharetli olup, zamanında ondan daha kuvvetli yay çeken yoktu. [2]

 

Şehzadeliği sırasında Kütahya ve Manisa valiliği yaptı.[3]

 

Divan sahibi değerli bir şairdi. Selim ve Selimi mahlaslarıyla yazdığı şiirler çok beğenilmektedir. Yahya Kemal’in; “Bir beyti bir de cami-i ma’muru var” diye övdüğü; [4]

Biz bülbül-i muhrik dem-i şekvâ-yı firakız

Ateş kesilir geçse saba gülşenimizden

 

(Biz ayrılıklardan şikâyet eden bağrı yanık bülbülüz.Öyle ki, serin saba rüzgârı bizim gül bahçemizden geçse, ateş kesilir...)beyti, bütün Türk şiirinin en güzel beyitlerinden biri sayılmaktadır. [5]

 

Selimiye Camii’nin inşası, Sultan II. Selim’in hayatında bir dönüm noktası olmuştur. Bu caminin her ayrıntısıyla ayrı ayrı ilgilenmiş ve açılışını sabırsızlıkla beklemiş, mükemmel olması için hiçbir masraftan kaçınmamıştır. Ancak açılış yaklaştıkça bir yandan heyecanlanırken, öbür yandan da vicdanında bir hesaplaşma yaşadığını, şahsının ortaya çıkmakta olan muazzam esere layık olup olmadığını derinden düşündüğünü, kısaca Edirne’deki Selimiye Camii’nin yaşantısını derinden etkilediği günün birinde Gedizli Şeyh Süleyman Efendi’yi sarayına çağırmasından anlıyoruz. Süleyman Efendi’nin huzurunda gözyaşları içinde günahlarından tövbe istiğfar etmiştir.[6]

 

Tahta Çıkışı (1566) – 42 Yaşında

Sultan Süleyman Han (1520-1566), Macaristan seferine çıkıp, Zigetvar Kalesinin fethi öncesinde vefat edince, Padişahın ölümünü gizli tutan Veziriazam Sokullu Mehmed Paşa, veliaht Selim’e haber göndererek saltanata davet etti. Bu sırada Kütahya Sancakbeyliğinde bulunan Selim Han, süratle İstanbul’a gelerek 30 Eylül 1566 tarihinde tahta çıktı. [7]

 

II. Selim, aynı zamanda damadı olan Sokollu’yu veziriazamlıkta bıraktı. Sokollu, padişahı devlet işlerinden uzak tuttu. Padişahın yakınadamlarını da merkezden uzaklaştırdı. II. Selim zaman zaman devlet işlerine müdahale etse de Sokollu faktörü yüzünden genelde av ve eğlence ile günlerini geçirdi[8].

 

 

 

Dipnotlar

[1] Resimli Osmanlı Tarihi, Yavuz Bahadıroğlu

[2]http://osmanlilar.gen.tr/1451-1574.asp

[3] Resimli Osmanlı Tarihi, Yavuz Bahadıroğlu

[4]http://osmanlilar.gen.tr/1451-1574.asp

[5]http://osmanlilar.gen.tr/1451-1574.asp

[6] Osmanlı’nın Mahrem Tarihi, Mustafa Armağan

[7]http://osmanlilar.gen.tr/1451-1574.asp

[8]Osmanlı Tarihi (1566-1739), Anadolu Üniversitesi