Zübeyr bin Avvam der ki:

- Uhud’da korkunun üzerimize en çok çöktüğü bir sırada, ben Rasulullah’ın yanındaydım. Derken Allah, bize uyku verdi. Mü’minlerden hiç kimse yoktu ki çenesi uyumaktan göğsüne düşmüş olmasın.

 

Ebulyeser der ki:

- Müşriklerin aşağımızda bulundukları sırada, Rasulullah’ın yanında kavmimden ondört kişi görmüştüm ki hepimiz uyukluyorduk. Uykuya dalıp da başı yayı ile tokuşmayan kimse yoktu.

 

Kur’an- Kerim de o günden şöyle bahseder:

• Sonra Allah, üzüntünün ardından size bir emniyet ve uyku verdi ki içinizden bir grubu sarıyordu. Bir grup da canları derdine düşmüştü; Allah’a karşı cahiliyye zannıyla bir takım zanlarda bulunuyorlar, “Bu işte bize ne var ki?” diyorlardı. De ki:”Şüphesiz işlerin tümü Allah’ındır.” Onlar, sana açıklamadıkları şeyi içlerinde gizli tutuyor, “Bu işten bize bir şey olsaydı, biz burada öldürülmezdik” diyorlardı. De ki: “Evlerinizde olsaydınız da üzerlerine öldürülme yazılmış olanlar, yine evlerinden çıkacak ve düşüp kaldıkları yere varacaklardı.” Allah gönüllerinizdekini denemek ve kalplerinizde olanı arındırmak için size bunu verdi. Allah sinelerde saklı olanı hakkıyla bilendir.

Al-i İmran 154